Co to jest botoks pod pachy?
Pierwsze rezultaty można zauważyć już po kilku dniach od wykonania zabiegu, jednak na pełen efekt należy poczekać 2-3 tygodnie. Działanie botoksu utrzymuje się od 4 do 6 miesięcy, co stanowi skuteczne rozwiązanie dla osób borykających się z problemem nadpotliwości.
- Na czym polega zabieg botoksu pod pachy?
- Jakie są wskazania do zabiegu botoksu pod pachy?
- Dlaczego stosuje się botoks na nadpotliwość?
- Jak przygotować się do zabiegu botoksu pod pachy?
- Jak przebiega zabieg botoksu pod pachy?
- Jakie są efekty zabiegu botoksu pod pachy?
- Botoks pod pachy - cena
- Jakie są przeciwwskazania do zabiegu botoksu pod pachy?
- Jakie są możliwe skutki uboczne zabiegu?
- Bibliografia
Zabieg botoksu pod pachy polega na precyzyjnym wstrzykiwaniu niewielkich ilości toksyny botulinowej w okolice dołów pachowych. Podczas konsultacji lekarskiej omawiane są miejsca podania botoksu, a także jej ilość. Cała procedura powinna być przeprowadzona przez lekarza medycyny estetycznej.
Botoks pod pachy jest zalecany osobom, które zmagają się z nadmiernym poceniem w tym obszarze. Jest to rozwiązanie dla każdego, kto wypróbował już różne metody walki z nadpotliwością pach. Botoks skutecznie ogranicza produkcję potu, co znacząco poprawia komfort oraz pewność siebie w sytuacjach towarzyskich i zawodowych. Sprawdza się również w eliminowaniu problemów nadpotliwości wynikających ze stresu czy aktywności fizycznej. Toksyna botulinowa może być podana nie tylko pod pachy, ale również w celu zwalczania nadpotliwości dłoni czy stóp. Można ją podawać każdemu pacjentowi, u którego zostały wykluczone przeciwwskazania, niezależnie od jego wieku i płci.
Botoks to skuteczne rozwiązanie dla osób cierpiących na nadpotliwość w obszarach takich, jak pachy, dłonie czy stopy. Działa poprzez blokowanie zakończeń nerwowych odpowiedzialnych za aktywność gruczołów potowych. Dzięki temu osoby zmagające się z tym problemem mogą znacząco poprawić swój komfort życia. Botoks na pachy ma wiele zalet, wśród których warto wymienić:
- zabieg jest mało inwazyjny,
- przynosi szybkie rezultaty,
- nie wymaga rekonwalescencji,
- efekty utrzymują się nawet do 6 miesięcy,
- pozwala uniknąć długotrwałego leczenia farmakologicznego,
- umożliwia uniknąć skomplikowanych operacji chirurgicznych.
Toksyna botulinowa blokuje sygnały nerwowe docierające do gruczołów potowych. Dzięki temu po jej podaniu wydzielanie potu zostaje zahamowane.
Pierwsze efekty widoczne są już po kilku dniach od zabiegu, co czyni tę metodę szybką i efektywną. Toksyna pomaga w redukcji nadmiernego pocenia się w takich obszarach jak:
- pachy,
- dłonie,
- stopy,
- twarz.
Jej działanie utrzymuje się przez kilka miesięcy, przynosząc długotrwałą ulgę osobom borykającym się z problemem nadpotliwości.
Przed zabiegiem botoksu pod pachy ważne jest spotkanie z lekarzem. Specjalista oceni ogólny stan zdrowia pacjenta i upewni się, że nie ma przeciwwskazań do przeprowadzenia całej procedury. Na kilka dni przed zabiegiem należy usunąć owłosienie pod pachami. Nie należy robić tego w dniu zabiegu, ponieważ podrażnienia powstałe po goleniu mogą być przeciwwskazaniem do podania toksyny botulinowej.
Na kilka dni przed planowanym zabiegiem należy odstawić niektóre leki, jak cyklosporynę, tetracyklinę, linkomycynę, polimyksynę, D-penicylaminę, aminoglikozydy, aminochinolony oraz popularną aspirynę. Mogą one wpłynąć na efekty botoksu lub zwiększyć ryzyko komplikacji pozabiegowych. Przestrzeganie tych wskazówek zagwarantuje bezpieczeństwo oraz skuteczność całego procesu.
Na początku lekarz określa dokładne miejsca, w które będzie podawany botoks. Następnie dezynfekuje on skórę i aplikuje krem znieczulający. Po upływie kilku minut rozpoczyna się zabieg. Botoks jest wstrzykiwany przy użyciu cienkiej igły. Toksyna botulinowa blokuje impulsy nerwowe docierające do gruczołów potowych, znacząco ograniczając pocenie się. Cała procedura trwa około pół godziny i jest małoinwazyjna.
Do 24h zabiegu należy zrezygnować z kąpieli, intensywnego wysiłku oraz sauny. Niewskazane jest jakiekolwiek pocenie się, a także masowanie i dotykanie miejsca poddanego procedurze zwalczania nadpotliwości. Po tygodniu można powoli wracać do normalnej aktywności fizycznej.
Botoks stosowany pod pachy znacząco redukuje potliwość, co poprawia komfort psychiczny pacjenta i pozwala mu czuć się pewniej.
Efekty zabiegu:
- są widoczne już w ciągu kilku dni po jego wykonaniu,
- mogą trwać do 6 miesięcy,
- nie trzeba stosować antyperspirantów blokujących pocenie,
- nie ma konieczności długiej rekonwalescencji.
Długotrwałe działanie botoksu pozwala na unikanie częstych wizyt u lekarza oraz stosowania innych metod leczenia nadmiernego pocenia się.
Cena zabiegu botoksu pod pachy zależy od wielu zmiennych, przede wszystkim ilości podanych jednostek. Po konsultacji lekarz omawia całkowity koszt zastosowania botoksu. Niemniej jednak warto przeanalizować wszystkie koszty, jakie są konieczne w walce z nadpotliwością innymi metodami.
Zabieg botoksu pod pachy ma kilka istotnych przeciwwskazań, do których można zaliczyć:
- ciążę i karmienie piersią,
- miejscowe zakażenia skórne (bakteryjne, grzybicze),
- uszkodzenia skóry w miejscu podania,
- zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego,
- uczulenie na albuminy ludzkie,
- przyjmowanie niektórych leków (np. aspiryna),
- zaburzenia krzepnięcia krwi.
W przypadku wystąpienia jakiegokolwiek z tych czynników należy skonsultować się z lekarzem. Pomoże on ocenić potencjalne ryzyko.
Po zabiegu botoksu pod pachy mogą wystąpić:
- krótkotrwałe punktowe krwawienia,
- rumień,
- niewielki obrzęk w miejscu wstrzyknięcia,
- bolesność.
Zwykle te objawy są łagodne i ustępują w ciągu kilku dni. Ważne, by przed zabiegiem omówić z lekarzem możliwe działania niepożądane, co pozwoli lepiej przygotować się i zmniejszyć ryzyko pojawienia się skutków ubocznych.
- Podstawy medycyny estetycznej. Podręcznik dla studentów kosmetologii, pod red. A. Przylipiaka, Kresowa Agencja Wydawnicza, Białystok 2014.
- Noszczyk M., Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska, Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2019.
- Drożdżyńska M., Toksyna botulinowa i jej zastosowanie w medycynie, “Diagnostyka Laboratoryjna”, 2015, 51, s. 139-146.