Tlenoterapia: na co pomaga?

Tlenoterapia to nieskomplikowana procedura polegająca na podawaniu powietrza wzbogaconego tlenem. Jej głównym celem jest lepsze dotlenienie organizmu, co jest kluczowe dla ochrony komórek przed niedotlenieniem.

Ta terapia wspiera prawidłowe funkcjonowanie kluczowych organów, takich jak mózg czy serce, znacząco poprawiając ich wydajność. Jest to efektywna forma leczenia, stosowana zarówno w ostrych stanach, jak i przy chorobach przewlekłych. Dzięki niej pacjenci odczuwają znaczną poprawę jakości życia.

Tlenoterapia działa na organizm w sposób wielokierunkowy, przynosząc chorym liczne korzyści:

• podnosi stężenie tlenu we krwi, zwiększając wysycenie tlenem hemoglobiny,

• usprawnia funkcjonowanie wszystkich komórek i tkanek, skutecznie chroniąc je przed niedotlenieniem,

• aktywuje fibroblasty, odpowiedzialne za produkcję kolagenu i elastyny, co sprzyja intensywnej regeneracji tkanek,

• pobudza komórki obronne, wzmacniając tym samym cały układ odpornościowy,

• stymuluje produkcję serotoniny, przez co działa antydepresyjnie i ogólnie relaksująco.

Tlenoterapia wspiera organizm, skutecznie zwalczając liczne schorzenia. Jest szczególnie pomocna przy problemach z oddychaniem, takich jak:

• POChP,

• astma,

• mukowiscydoza,

• zapalenie płuc,

• niewydolność oddechowa,

• stan po COVID-19.

Tlenoterapia korzystnie wpływa też na serce i układ krążenia, będąc wsparciem przy:

• niewydolności serca,

• stanie po zawale,

• nadciśnieniu,

• miażdżycy,

• problemach z sercem.

Tlenoterapia wspiera również mózg i układ nerwowy, pomagając przy chorobach neurologicznych, np.:

• stanie po udarze mózgu,

• chorobie Alzheimera,

• chorobie Parkinsona,

• stwardnieniu rozsianym,

• autyzmie,

• ADHD,

• migrenach.

Tlen przyspiesza gojenie się ran, także tych trudnych do wyleczenia, takich jak stopa cukrzycowa. Wspomaga leczenie oparzeń i walkę z łuszczycą.

Tlenoterapia znajduje zastosowanie również w wielu innych stanach, takich jak:

• borelioza,

• otyłość,

• cukrzyca,

• anemia,

• depresja,

• rehabilitacja po urazach i kontuzjach sportowych.

Tlenoterapia wspiera zdrowie i poprawia kondycję organizmu. Metoda ta zwiększa wydolność fizyczną i sprawność umysłową, dodając energii. Aktywny tlen zapewnia liczne korzyści:

• zwiększa wydolność fizyczną,

• zwiększa sprawność umysłową,

• wspomaga regenerację po wysiłku fizycznym czy urazach,

• przyspiesza gojenie się ran,

• wzmacnia odporność,

• pomaga w usuwaniu toksyn i metali ciężkich,

• poprawia jakość snu.

Regularne sesje tlenowe spowalniają procesy starzenia i poprawiają wygląd skóry. Wspierają funkcje poznawcze, w tym pamięć i koncentrację, co czyni je cennymi dla sportowców i osób pracujących umysłowo.

Tlenoterapia to skuteczna metoda profilaktyki zdrowotnej, wspierająca długie, zdrowe i komfortowe życie oraz zapewniająca dobre samopoczucie.

Zwykła tlenoterapia dostarcza pacjentom powietrza wzbogaconego tlenem, jednak tlenoterapia hiperbaryczna (HBOT) to bardziej zaawansowana i nieinwazyjna forma podawania tlenu. Podczas sesji pacjent oddycha niemal czystym tlenem w specjalnej komorze, gdzie panuje podwyższone ciśnienie. Dzięki temu tlen rozpuszcza się w osoczu krwi znacznie efektywniej, docierając nawet do słabo ukrwionych tkanek, co jest kluczowe dla procesu leczenia.

Sesje HBOT są niezwykle skuteczne w wielu przypadkach. Wspomagają gojenie się trudno zasklepiających się ran, pomagają w walce z zatruciami tlenkiem węgla oraz wspierają organizm w zwalczaniu infekcji bakteryjnych. Co więcej, hiperbaria tlenowa stymuluje produkcję komórek macierzystych, co znacząco przyspiesza regenerację organizmu, szczególnie istotną po urazach neurologicznych.

Istnieją dwie główne metody podawania tlenu: bierna i czynna. Ich wybór zależy od stanu pacjenta oraz jego zdolności do samodzielnego oddychania.

Tlenoterapia bierna polega na prostym wdychaniu tlenu przez osobę oddychającą samodzielnie. Gaz ten, pochodzący z koncentratorów lub butli, dostarczany jest za pomocą masek tlenowych bądź kaniul nosowych, potocznie nazywanych wąsami tlenowymi. Niezwykle istotne jest użycie nawilżacza, który zapobiega wysuszeniu dróg oddechowych, zwiększając tym samym komfort chorego.

Z kolei tlenoterapia czynna jest stosowana, gdy pacjent nie jest w stanie samodzielnie oddychać i wymaga mechanicznego wsparcia. Przykładem tej formy terapii jest użycie respiratora, który aktywnie wtłacza powietrze do płuc. W trakcie terapii kluczowe jest stałe monitorowanie parametrów życiowych pacjenta, takich jak saturacja krwi (za pomocą pulsoksymetru) oraz ciśnienie tętnicze.

Tlenoterapia, choć wysoce skuteczna, wymaga zawsze dużej ostrożności ze względu na przeciwwskazania i potencjalne działania niepożądane. Bezwzględnym zakazem do jej stosowania jest nieleczona odma opłucnowa. Ponadto należy unikać jej u pacjentów przyjmujących niektóre leki, np. bleomycynę czy doksorubicynę, ponieważ mogą one znacznie zwiększyć ryzyko poważnych powikłań.

Toksyczne działanie tlenu ujawnia się zwykle, gdy jest on podawany w zbyt wysokim stężeniu lub przez zbyt długi czas. Do możliwych skutków ubocznych tlenoterapii należą:

• ból ucha,

• podrażnienie krtani,

• często występujące bóle zamostkowe,

• obrzęk płuc,

• uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego,

• retinopatia u wcześniaków.

Przed rozpoczęciem tlenoterapii zawsze niezbędna jest ścisła kwalifikacja medyczna. Ważny jest też stały nadzór lekarza nad przebiegiem terapii. Tylko w ten sposób można zapewnić bezpieczeństwo pacjentowi i skutecznie zminimalizować wszelkie ryzyko związane z terapią.